Teresa Tomsia - Ślad tej drogi

Redakcja, 17-05-2014

Pani Teresa przeczytała zbiór moich wierszy o św. Janie Pawle II

Z okazji kanonizacji Jana Pawła II ukazuje się na rynku czytelniczym wiele różnych opracowań, wspomnień, albumów z fotografiami, natomiast książka poetycka w całości poświęcona pamięci duchowej drogi przebytej z Papieżem-Polakiem jest raczej rzadkością. Wydawnictwa bronią się przed publikowaniem poezji okolicznościowej, okazjonalnej, dlatego autorom "ufającym w wartość swego dzieła" pozostaje zrealizować wydanie nakładem własnym. Tak też uczynił ksiądz-poeta Wacław Buryła z poetycką monografią On - Jest (2014). Autor kilkunastu tomików wierszy, m.in. wyboru Krople Nieskończoności (2000) opracowanego przez poetkę Mariannę Bocian, organizator Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego "O ludzką twarz człowieka" w Krośnicach, popularyzator poezji śpiewanej - tym razem skupił się na rachunku własnego sumienia, rysując też szerszą perspektywę wpływu nauki Ojca Świętego na postawę polskiego społeczeństwa w życiu codziennym, na wzajemne relacje ludzi, na ile On wśród nas jest. Refleksje te nie są zbyt optymistyczne, mówią więcej o braku niż bogactwie owocowania i czerpania z pozostawionej nauki ewangelicznej zgody na trud współodczuwania: " a w nas/ coraz więcej popiołu".

Forma utworów składających się na okazały, starannie graficznie opracowany zbiór jest różnorodna, bliska zapiskom z osobistego notatnika. Znajdziemy w nim zdania klarowne, bez nadmiernej metaforyzacji, a pointy nie dające gotowych podpowiedzi o tym, co było nam dane i jaki ślad tej drogi w nas pozostał, na ile poruszył: "brałeś glinę słów/ żeby wypalać z niej wzruszenie"; "wszędzie jest obecna twoja Nieobecność". Poeta zauważa, że papieskie "słowa - nie wyzbierane - / wiatr roznosi ciągle/ na wszystkie strony świata". Na okładce widnieje cytat z listu Jana Pawła II do artystów o wezwaniu do zbliżania się ku transcendencji poprzez piękno, zatem tomik Buryły jest aktem dziękczynnym za obecność myśli Duszpasterza w jego życiu, one nadają sens wznoszący ponad suche fakty i zadania konieczne: "ludzie mówią ? Jego już nie ma/ a ja wiem że te słowa kłamią/ bo nigdy nie umiera człowiek/ który w sobie niósł oddech Boga". Nie należy szukać w tych serdecznych strofach metafor zagadkowych czy kontrowersyjnych spostrzeżeń, autor postawił tu bowiem na świadectwo obecności i klarowność przekazu, kierując się zapewne wrodzonym poczuciem humoru i zdolnością do autoironii, gdy pisze: "co z tego że po raz kolejny/ byłem na Placu św. Piotra w Rzymie/ i z odległości kilkudziesięciu metrów spoglądałem na papieża// po ośmiu dniach pielgrzymowania/ wróciłem do dawno uformowanej codzienności/ która biegnie z językiem na brodzie/ donikąd/ za niczym// a Bóg/ najzwyczajniej w świecie/ przystanął".

Dla księdza-poety Wacława Buryły papież to autorytet, ale też duchowy przyjaciel, idol, "wniebowzięty", patron dobrych spraw, których na świecie wciąż za mało, zatem - nie zapominając o swoich obowiązkach katechety - nawołuje do przemiany na lepsze siebie i tych wszystkich, którzy zaniechali czynienia dobra. Przypomina swoimi wierszami zapamiętaną naukę, żeby nie poprzestawać w dążeniu do głębszego poznania siebie, stąd w jego wersach wiele powtórzeń i rytmów litanijnych: "słuchaliśmy - dziurawymi uszami// patrzyliśmy - dziurawymi oczami// kochaliśmy - dziurawymi sercami// teraz zostaliśmy sami - z naszymi marzeniami". Nawołuje do czuwania, gdy umilkną okolicznościowe akademie i wypalą się jubileuszowe znicze. Książka ta broni się nie tylko pomysłową formą wydania z rysunkami postaci papieża autorstwa Czesława Wosia i innych grafików, ale też pokorą i skromnością postawy narratora, który wątpi i pyta, szuka porady, zrozumienia, a przy tym ma świadomość niedoskonałości swojego języka, w którym chciałby wypowiedzieć rzeczy ważne, mające źródło poza słowem.

Teresa Tomsia

Ks. Wacław Buryła, On - Jest, GS MEDIA, Wrocław 2014, 183 s.