Niechaj narodzi się także w naszych sercach

W tę noc gadają psy i ptaki

spod śniegu korę gryzą dziki

i uśpionemu dzwonią światu

zamarzłe w rzece gwiazd kolczyki

W tę noc na leśnych spotkasz tropach

rozgrzane truchtem futra zwierząt

które do ciszy nie przywykłe

w nieprawdę żadną nie uwierzą

W tę noc igliwie pachnie sianem

i jodły stoją całe w szronie

a o północy nawet wiatry

przed żłóbkiem czoło chylą kornie

W tę noc kto w sadzie się urodzi

temu pisany w księgach żywot.

Niedostrzegalny. Czy prawdziwy?

Wszak tyle nosi imion.

(Andrzej Krzysztof Torbus)

Do Tamtej (Tej) Nocy wraca się jak do Źródła.

Tamte Narodziny nadają sens naszemu urodzeniu

i naszemu życiu.

Boże Narodzenie sprawia,

że życie człowieka nie jest już wędrowaniem do nikąd.

W jednej chwili zwyczajne, niełatwe życie człowieka

po brzegi napełnia światłość i miłość.

Dlatego bądźmy przy Jezusie.

Chrystus przychodzi - przede wszystkim - do nas.

On chce być obecny w naszych smutkach i radościach,

chce być naszym Mistrzem i Nauczycielem,

naszą Drogą, Prawdą i Życiem.

Niechaj narodzi się także w naszych sercach.

Dzięki temu małe sprawy staną się wielkie.

Pozwólmy Bogu, żeby nas kochał,

żeby był z nami, w nas i dla nas.

A wtedy wszystko stanie się ważne i piękne,

a wtedy wszystko będzie pełne sensu.

Niechaj zawsze prowadzi nas Ten,

który jednocześnie był Człowiekiem i Bogiem,

w Którym nie było niczego poza Miłością.

Z modlitewną pamięcią -